Payrolling wordt volwassen branche

 

Ons land kent op dit moment circa 150 payroll-bedrijven, verdeeld in 75 kleinere en 75 grotere ondernemingen. Van deze bedrijven zijn er 36 als VPO- lid gecertificeerd en staan er nog 10 op de nominatie om binnenkort het VPO keurmerk te behalen. De ambitie van de VPO is dat 75% van alle payroll-specialisten lid van de VPO is/wordt. De term specialist licht Claes verderop in dit artikel toe.

Er zijn circa 150.000 mensen werkzaam middels een payroll-constructie. Onderzoeksbureau EIM heeft onderzocht dat het aantal payrollers zal groeien naar 180.000 in 2012 en 218.000 in 2015. Dat is maar liefst 3,1% van het aantal banen in Nederland! Branches waarbinnen payrolling veel toegepast wordt zijn: Overheid, ICT, Horeca, Detailhandel, Land- en Tuinbouw en sinds kort Schoonmaak. Overheid staat overigens met stip bovenaan. Ten aanzien van payrolling is één van de grotere spelers Persoonality, nota bene een volle dochteronderneming van Asito!

Kleinere bedrijven schakelen een payroll- onderneming voornamelijk in om risico’s inzake ontslag, doorbetaling bij langdurige ziekte en de reïntegratie problematiek te voorkomen. Ook beschikken ze dikwijls niet over deskundigheid op het terrein van HR en/of loonadministratie. In de regel betekent payrolling voor hen een goedkopere oplossing dan medewerkers in eigen loondienst te hebben. Als bijvoorbeeld in een onderneming met vijf medewerkers er één langdurig ziek is betekent dit een enorme financiële last voor deze onderneming. Grotere bedrijven kiezen vooral voor payrolling om zich volledig op hun core business te kunnen focussen, in mindere mate speelt bij hen het gemis aan deskundigheid, althans zo behoort het in ieder geval te zijn. Voor de grotere bedrijven is het een comfort services en zal het niet direct tot kostenreductie leiden. Een payroll-onderneming zelf heeft al snel minimaal 1000 payrollers nodig om haar risico’s m.b.t. ziekteverzuim, ontslag etc. te kunnen spreiden.

 

“Kijk, wij hebben te maken met veel vooroordelen met betrekking tot dit fenomeen”, trekt Claes van leer. Dit imago wordt mede veroorzaakt door bedrijven die zich payroll-bedrijf noemen maar niet gecertificeerd zijn. Zij doen het in de regel als activiteit naast hun hoofdactiviteit. Het zijn dan meer veredelde loonverwerking bureaus dan payroll-ondernemingen.”

Als ik Claes herinner aan het feit dat hij in het verleden dezelfde perceptie had, antwoordt hij volmondig: “Ja, dat is juist en ook één van de redenen dat ik voor de uitdaging als voorzitter VPO gevraagd ben én erin gestapt ben! Ik spreek in ons vereniging dan ook liever over payroll-specialisten. Dit zijn de ondernemingen met VPO keurmerk die uitvoerig gescreend zijn.”

 

De vooroordelen zijn ondermeer dat payroll-ondernemingen op alle mogelijke manieren gebruikt worden om lastige criteria uit de CAO van andere branches te omzeilen en een ander (lees: lager) loon en/of sociale lasten te betalen, de rechtszekerheid van de werknemers aan te tasten en ga zo maar door. Immers, de VPO heeft een eigen CAO en die wijkt af van de bedrijfstak CAO’s van de bedrijven die gebruik maken van de diensten van payroll-ondernemingen. De VPO CAO is zeker niet in alle opzichten beter…

“Ik kan niet ontkennen dat ik hier jaren geleden ook zo over dacht” , biecht Jeu Claes eerlijk op. “Maar nadat vier grote uitzendorganisaties zich specialiseerden in payrolling en zich in 2006 verenigden, waarbij ze de back office ondersteuning van de ABU inriepen, ontstond de VPO. Dit met als doel de professionaliteit van deze bedrijfstak te bewerkstelligen. Hierin zijn zij geslaagd en het succes blijkt wel uit de marktcijfers! In goed samenspel is er een eigen bedrijfstak CAO gekomen en rekenen wij langzaam maar zeker af met de genoemde vooroordelen. Merkwaardig blijft het wel dat de FNV eerst volledig ingestemd heeft met onze CAO en zij zich nu weer verzetten tegen de diverse vormen van flexibilisering van de arbeid, payrolling niet uitgezonderd. Zo blijft het FNV in ieder geval een beetje bezig. Daarentegen voelen wij ons bijvoorbeeld wel gesteund door VNO-NCW die payrolling een zegen noemt voor de arbeidsmarkt.”

 

Als de VPO CAO afloopt en de FNV zich aan haar standpunt vasthoudt kan het nog best gezellig worden. Immers in zijn vorige baan verzette Jeu Claes zich tegen het enorme dikke boekwerk van de Horeca CAO en bedacht een populaire uitgave van zo’n 18 pagina’s, waarin de meest essentiële zaken op een voor iedereen begrijpelijke manier werd vastgelegd. Toen de FNV hier niet mee wenste in te stemmen en met stakingen begon te dreigen ging Claes op zoek naar een andere bond die wel wilde medewerken, waarbij hij bij De Unie aansluiting vond. Twee jaar later keerde het FNV op rasse schreden terug en werd ook weer partij. De VPO CAO is ook een dun boekwerkje en Jeu Claes heeft nog niets van zijn strijdvaardigheid verloren! Het FNV is dus gewaarschuwd.

 

Claes: “Wij hebben fors ingezet op professionalisering van onze bedrijfstak waarbij het voor ons van groot belang is te kunnen spreken over payroll-specialisten. Bedrijven die zich op een positieve manier in de markt profileren. Om het keurmerk te verwerven worden de bedrijven getoetst op: financiën, procesvoering, administratievoering, wijze van voeren loonadministratie, naleving (sociale) wetgeving etc.. Mede voor de controle hierop is het onafhankelijk commercieel bureau VRO (Vereniging tot Regulering Onderaanneming) ingeschakeld. Credo: Certificeren en excelleren! Bedrijven worden regelmatig (2x per jaar) gecontroleerd en wij kennen als sanctie een waarschuwing (bij licht vergrijp) of royement. Bij 2x waarschuwing volgt ook royement. Tot dusverre hebben wij inderdaad wel waarschuwingen maar nog geen uitsluiting hoeven te sanctioneren. Van de nieuw aangemelde bedrijven valt tijdens de screening 15 a 20% af, veelal omdat ze niet aan de door ons gestelde criteria kunnen voldoen. Ons thema voor dit jaar is Goed Werkgeverschap. Dit klinkt wellicht wat soft, maar het is zeker niet als zodanig bedoeld.”, aldus Jeu Claes.

 

Allemaal leuk en aardig houd ik Jeu Claes voor maar de schoonmakers zijn bij payrolling toch het kind van de rekening bij contractwisseling. Claes: “Ook bij payrolling zijn de werknemers beschermd en hebben wij bij contractwisselingen de plicht ons maximaal voor herplaatsing in te zetten. Het klopt dat onze leden geen schoonmaakonderneming zijn en zij zich niet volledig aan dit artikel 38 hoeven te conformeren, maar dit neemt niet weg dat ook onze leden gebaat zijn bij herplaatsing. Anders worden zij immers geconfronteerd met ontslagkosten. Werkzekerheid is in deze situatie naar onze mening belangrijker dan baanbehoud, met andere woorden, al kunnen we ze niet een baan op hetzelfde object aanbieden dan is de inspanning er toch zeker op
gericht dit elders te realiseren. En ja de pensioenregeling en doorbetaling bij ziekte is anders geregeld binnen de CAO VPO, maar of dit nu zoveel minder is waag ik te betwijfelen. Bovendien staan wij altijd open voor een dialoog om bepaalde zaken nog verder te optimaliseren”, laat de voorzitter VPO weten.

 

“Eigenlijk is de naam payrolling wat misleidend. Het lijkt wel of onze leden alleen de loonadministratie verzorgen, medewerkers op de payroll hebben en daar blijft het bij, zo klinkt het. Dit doen ze inderdaad ook, en goed. Maar verder zijn ze een vraagbaak en geven zij verdergaande ondersteuning aan de payroll-medewerkers, treden op als volwaardig werkgever! In Amerika is de markt enorm groeiend en daar noemen ze het PEO Professional Employer Organization. De overkoepelende organisatie heet Napeo. We zouden best een andere naam voor payrolling in Nederland willen die de lading dekt. Wellicht hebben de lezers van Clean Totaal nog een goede suggestie?”, sluit Jeu Claes zijn betoog af.

 

 

Reageren? redactie@acceptatie.cleantotaal.nl