Gerard Spoor is hoofdredacteur van Clean Totaal en directeur van Carling Opleidingen maar schrijft deze column op persoonlijke titel.
Dit stuk schrijf ik vanuit twee overwegingen. Ten eerste uit persoonlijke frustratie over de gang van zaken en ten tweede omdat hiermee de schoonmaak weer in een slecht daglicht komt te staan. Ik schrijf het hier van me af en hoop vurig dat dit voorbeeld herkenbaar is en dat er nu eindelijk (zeker met de code in het achterhoofd) iets aan gaat gebeuren.
Mijn vader is sinds enkele jaren weduwenaar en zijn gezondheid gaat de laatste tijd hard achteruit. Om die reden heeft hij nu intrek genomen in een appartementje en heeft hij de vrijstaande woning verlaten. Vanwege zijn gezondheid heeft hij ook recht op hulp in de huishouding. Dat traject van de gemeente van indicatie tot beslissing en implementatie is buitengewoon vlot verlopen en stemde ons erg tevreden. We waren zelfs verbaasd over de snelheid en handelswijze van de uitvoering van de WMO.
Men kan de bui al zien aankomen want nu komt het op het bordje te liggen van de uitvoerende partij in dezen. De organisatie die de gunning heeft gekregen in zijn woonplaats is overigens van beste wil maar loopt tegen de standaard problemen aan. Bezetting, vervanging, begeleiding en als belangrijkste dan nog de kwaliteit van de geleverde diensten.
Ik heb in mijn verleden al heel veel gekke dingen meegemaakt maar hier gingen mij de tenen krom van in de schoenen. De eerste paar weken ging het prima want toen werd een ervaren kracht gestuurd die overal de opstart doet en de zogenaamde nul-beurt doet bij alle nieuwe klanten. Helemaal goed en een verademing om te zien hoe hier gewerkt werd. Daarna, na enkele weken, werden de werkzaamheden overgenomen door ” zijn” vaste schoonmaakster. In 4 maanden hebben we er inmiddels 6 voorbij zien komen als ” zijn nieuwe vaste schoonmaakster”.
Ik kan nog veel begrip opbrengen voor verloop maar er zijn natuurlijk grenzen. Na mijn beklag bij de organisatie werd bevestigd dat er nu eindelijk een vaste zou komen. En ja hoor, die kwam. Omdat wij in het weekend altijd op de koffie gaan bij beide ( alleenstaande ) ouders van mij en mijn vrouw zorgt mijn vrouw voor wat ander huishoudelijke zaken, Wat vers gekookt eten invriezen, de was regelen, de strijk doen etc etc. Toen viel wel iets op. In de wasmachine zat alleen maar 1 theedoek en mijn vaders kleding. In het voorraadkastje gekeken en op de emmer gekeken maar geen gebruikte schoonmaakdoeken te vinden. Het zal herkenbaar zijn, maar de generatie van mijn vader klaagt niet en is overal blij mee, maar toen wij hem vroegen waar de schoonmaakdoeken waren die in de was moesten zei hij ” die zijn er niet, ze heeft geswifferd en verder de keuken, badkamer en toilet met een theedoek schoongemaakt. Als ik je dan ook vertel dat het appartement 4 maanden geleden voorzien is van nieuw sanitair en er inmiddels zoveel kalkaanslag is dat het op voegwerk begint te lijken dan is bij mij de maat echt vol.
Ik klim natuurlijk, kalm en beheerst, in de telefoon met het schoonmaakbedrijf. Mijn vraag over controle op werkzaamheden was er een die schijnbaar in het hebreeuws gesteld werd want daar hadden ze nog nooit van gehoord. “Als er klachten zijn dan horen we het wel” was de ijzige serieuze reactie. ” Dus wij hoeven niet te controleren dat doen de bewoners of familie wel”. Vervolgens vroeg ik nog hoe men selecteerde en of mensen wel iets van training of opleiding kregen.
U mag weten dat ik blij ben dat er nog geen beeldtelefoon is in het dorp van mijn vader. De reactie aan de andere kant was even schokkend als verontwaardigd. ” Hebt u wel enig idee hoe weinig geld wij krijgen om schoonmakers te laten werken bij onze klanten ? Moeten we ze dan ook nog opleiden en controleren ? We verdienen er nu al niets meer aan met al die zieken die we dan ook nog hebben”. Vervolgens vroeg de betreffende dame ” of ik wel iets begrepen had van de moeilijkheden en de prijzen in de schoonmaak en wat ik nou eigenlijk verwachte voor zijn kleine eigen bijdrage ? “
Als we nou in de branche praten over code, respect, branche-imago en publieke opinie dan denk ik dat hier wel iets te doen is.
Ik stel hier in alle oprechtheid dat het natuurlijk godsgeklaagd is dat de hulp aan oudere hulpbehoevenden in onze maatschappij onderdeel is geworden van concurrentiestrijd en marktverloedering. Dat gemeentes hieraan meewerken en dat respectabele schoonmaakbedrijven hierin meegaan stemt mij uitermate droevig. Laat ik dan ook duidelijk zijn dat we het hier niet hebben over een grote landelijke speler zoals zo vaak in discussies geroepen wordt, maar over een lokale speler !
Ik realiseer me dat klagen geen nut heeft, maar ik wil wel de discussie aanwakkeren en aan de slag gaan om gemeentes als deze en de bedrijven die de WMO zo uitvoeren inderdaad te gaan schandpalen. Je zult maar oud worden en afhankelijk zijn van een dergelijke marktwerking…
Gerard Spoor (op eigen titel)
Reageren? redactie@acceptatie.cleantotaal.nl
Reacties:
Gehandicapten en ouderen die een bijdrage krijgen voor bijvoorbeeld huishoudelijke hulp kunnen deze bijdrage naar eigen inzicht besteden. Deze tegemoetkoming in de kosten is dan wellicht niet dekkend maar toch kun je als schoonmaakbedrijf door een flexibele benadering je klant best tegemoetkomen. Wij gaan met onze klant rond de tafel zitten en maken een werkschema afgestemd op de wensen van de klant en met inachtneming van het daarbij behorende budget. Niet alles kan, dat moge duidelijk zijn, maar door goed te luisteren naar dat wat de klant belangrijk vindt, komen we toch een heel eind en kunnen wij onze clientèle wel tevreden stellen. Daarnaast hoeven we op deze manier onze schoonmaakster ook niet op pad te sturen met een onmogelijke opdracht; alles schoonmaken binnen een onhaalbaar tijdsbestek.
Een veel belangrijker aspect binnen het geheel vind ik de gelden die onze regering beschikbaar stelt voor ouderen, thuis danwel uitwonend. Een week geleden nog een documentaire gezien op “ Uitgesproken” van de EO over het geld dat beschikbaar is voor de verzorging van ouderen. Deze mensen hebben hun hele leven gewerkt en maandelijks, jaar in jaar uit, afdrachten gedaan in Nederland in de hoop op latere leeftijd een goede verzorging te mogen ontvangen. Het korten op ouderen is inderdaad Godgeklaagd en dat terwijl er op andere plaatsen ongecontroleerd met geld gesmeten wordt. Het uitgavenbeleid van de Nederlandse regering moet hierin drastisch veranderen. Verzorging voor ouderen, hygiëne op scholen en in instellingen, er is geen budget meer of is dit er wel maar worden er in Den Haag verkeerde prioriteiten gesteld?
Miranda van de Camp (ACP BV)
