Regelmatig geef ik voorlichting in het onderwijs. Zowel op het MBO, waar leerlingen soms nog in de oriëntatiefase op zoek zijn naar het vak van hun toekomst, en als in het voorliggende onderwijs zoals VMBO en Praktijkonderwijs. Ook daar zijn leerlingen die over hun toekomst en bijbehorende keuzes na moeten denken.
Ik ontmoet in toenemende mate enthousiaste leerlingen die ook beseffen dat schoonmaken een vak is dat altijd zal blijven en dus toekomstperspectief biedt. Ook docenten die mijn voorlichting bijwonen onderkennen meer en meer dat voor een deel van hun leerlingen de toekomst in het schoonmaakvak ligt.
Maar mijn enthousiasme wordt hier en daar getemperd op het moment dat ik concreet informeer naar de mogelijkheid deze leerlingen een leerwerkbaan te geven. Onderwijs en praktijk sluiten dan niet aan. En dan bedoel ik niet de inhoudelijke vaardigheden en werkhouding van deze leerlingen maar ik bedoel het aantal uren. Uren die zij moeten werken om over een normaal inkomen te beschikken. Soms zijn het ook leerlingen die via een herintredertraject, een jeugdwerkloosheidplan of inburgeringstraject proberen een normaal bestaan op te bouwen en de één of andere uitkering willen ontlopen. Dit blijkt best lastig in de praktijk, want aan hier en daar wat uurtjes hebben deze leerlingen dus niets. Alleen al om deze reden zou je zeggen: stimuleer de dagschoonmaak, daar zitten de urenkansen voor deze leerlingen.
Uiteraard ook in het specialisme waar ik ze voor warm probeer te maken tijdens de voorlichtingsbijeenkomsten. Recentelijk was ik bij een bijeenkomst met enkele werkgevers waarbij de één een zeer warm voorstander was voor dagschoonmaak, en de ander faliekant tegen. Het is dus als opdrachtgever maar net waar jezelf de prioriteit legt, en met welk schoonmaakbedrijf je uiteindelijk in zee gaat. Allerlei argumenten werden gebruikt om het gelijk te halen, maar u begrijpt het al, hier komen we niet uit. Jammer is dat voor iedereen die graag een professionele opleiding wil volgen om tot een zeer goed opgeleide en vakbekwame kracht te geworden en dan geen plaats te vinden. En nu niet zeggen dat het door de economische omstandigheden komt, want ik ken ook bedrijven die wel leerlingen een kans geven. Soms door mijn persoonlijke inzet en door de contactpersonen die ik dan bel, en soms door de ondernemer zelf die er om vraagt. Dus geheel somber ben ik niet, maar ik roep u allen wel op de voordeur voor leerlingen open te zetten. En voor 2010 wens ik u een “leerzaam” jaar toe.
Jack Joosse is bedrijfsadviseur sector schoonmaak en glazenwassers bij Savantis.
Reageren? redactie@acceptatie.cleantotaal.nl
