Maurice Rutgrink (info@acpbv.com)) is ondernemer in de schoonmaaksector en tevens weblog beheerder. Dagelijks ontvangt hij vele bezoekers op www.glazenwassersblog.nl
Een glazenwasser heet in België een ruitenwasser. Een wisser een aftrekker, een werkslang een darm en een aanhangwagen een remorque. Bel mij even wordt geformuleerd als contacteert u mij. Een kleine greep uit de woordenschat die je tegenkomt als je in Belgie zaken doet met lokale firmas. En een Belg zegt nooit jij, maar altijd U (met hoofdletter) tegen iedereen, ook tegen zijn kinderen.
Veel Nederlanders onderschatten de Belgen uit gewoonte. Ik heb mogen ervaren dat de Belgen uit fatsoen geregeld hun mond houden en zelden direct “ja” antwoorden op beslissingvragen. Maar indien men zich het jargon eigen maakt en de tijd neemt, merkt men dat Belgen zeer gastvrij zijn en zeer zeker niet op hun achterhoofd zijn gevallen.
Ik merk wel op dat Belgische leveranciers (gelukkig maar) zeer terughoudend zijn in acquisitie en demo’s op lokatie. Ik heb dus gemiddeld twee demo’s per maand en spreek vele ruitenwassers nog gedurende langere tijd als zij hun offerte hebben gehad. Want Belgen gaan niet over één nacht ijs en hebben schrik van “den Ollander”. Dus het eerste wat ik doe is duidelijk maken dat ik wel Nederlander maar geen Hollander ben omdat ik uit Noord Brabant kom. Dat smeert de contacten kan ik u zeggen. Als u het verschil niet kent, bent U een Ollander! Doorgaans geen compliment.
Voordeel is dat ik met mijn bus met ladders aan kom rijden en rond loop in mijn werkoutfit. Want ik grijp iedere gelegenheid aan om ter plekke zaken te demonstreren. Ik heb de hele achterbank vol liggen met zaken die ik pak om iets duidelijk te maken. Of te vragen of zij dit of dat al kennen. Zo heb ik geregeld al zaken vanaf de achterbank verkocht omdat zij dat onmiddellijk wilden hebben. Ik sprak een prijs af, drukte de hand en kreeg hun woord. En voor een Belg is hun woord net zo goed als hun geld. Ik heb nog nooit achter het net gevist als het op betalen aan kwam. Woord is woord, afspraak is afspraak.
Enige wat mij altijd tegenvalt in België is de koffie. Die is doorgaans belabberd en slap. Maar lunchen, daar kan men hier nog wel twee punten aan zuigen! Een warm, vers gebakken stokbrood circa 25 a 30 cm belegd met filet american, ui, peper/zout, ei en garnituur van verse sla, komkommer, tomaat en dressing is op bijna elke hoek van de straat te krijgen voor geen 5 euro.
Het is goed toeven in het Vlaamse land. Jammer genoeg spreek ik te weinig Frans om mij in Wallonië te wagen. Want Frans schoonmaakjargon heb ik nog niet onder de knie. Maar als ik dat eenmaal beheers, start ik een nieuw Ardennen offensief.
